Uprawa kukurydzy na różne cele użytkowania w systemie ekologicznym – badania nad doborem odmian, odżywianiem roślin, zwalczaniem szkodników i zmniejszeniem zawartości mikotoksyn.
Kierownik projektu: dr Piotr Ochodzki
Planowany okres realizacji: 11 miesięcy: 01.2016-11.2016
Założenia i cel projektu
Kukurydza znajduje szerokie zastosowanie w warunkach Polski. Ziarno i kiszonka z kukurydzy są podstawowymi paszami w konwencjonalnej produkcji zwierzęcej. W ostatnich latach w Polsce uprawia się średnio około 1 miliona hektarów kukurydzy, z czego na ziarno przeznacza się ok. 550-600 tys. ha i ok. 400 tys. ha na kiszonkę. Jednocześnie powierzchnia uprawy kukurydzy w gospodarstwach ekologicznych i w okresie przestawiania na produkcję ekologiczną wynosi jedynie niż dwa tysiące hektarów, a mogłoby być jej wielokrotnie więcej.
Brak informacji o odmianach kukurydzy odpowiednich do ekologicznej uprawy na ziarno i kiszonkę oraz brak materiału siewnego kukurydzy wytwarzanego metodami ekologicznymi są czynnikami, które w sposób zasadniczy utrudniają i hamują rozwój wybranych sektorów rolnictwa ekologicznego w Polsce. Ze względu na ograniczenia w stosowaniu chemicznych środków nawożenia i ochrony roślin w uprawie ekologicznej, bardzo istotna jest stabilność plonu w różnych warunkach klimatyczno-glebowych, zwiększona odporność na choroby i szkodniki, oraz niska akumulacja w ziarniemikotoksyn, wytwarzanych głównie przez grzyby z rodzaju Fusarium. W Polsce nie prowadzono dotychczas się oceny odmian kukurydzy pod kątem przydatności do uprawy ekologicznej.
Kukurydza cukrowa (Zea mays L. ssp. saccharata) uprawiana jest w warunkach ekologicznych w wielu krajach. W Polsce uprawa ekologiczna nie jest praktycznie prowadzona, mimo dużych możliwości uprawy zarówno do przetwórstwa jak i na świeży rynek. Podstawowym ograniczeniem dla podjęcia uprawy jest brak wytypowanych odmian oraz opracowań naukowych i wskazówek praktycznych dla potencjalnych producentów.
Najgroźniejszym szkodnikiem kukurydzy jest omacnica prosowianka (Ostrinia nubilalis Hbn.). Jej żerowanie prowadzi do uszkodzenia łodyg oraz kolb, a więc bezpośrednio wpływa na ilość i jakość plonu głównego. Żerowanie omacnicy powoduje obniżenie plonu, zwiększa porażenie przez grzyby Fusarium oraz istotnie podnosi zawartość szkodliwych mikotoksyn. W kukurydzy cukrowej uszkodzone kolby są całkowicie eliminowane z przetwórstwa oraz bezpośredniego spożycia.
Celem prac jest określenie przydatności odmian kukurydzy do uprawy na ziarno, kiszonkę i bezpośrednij konsumpcji. Określona zostanie również efektywność stosowania biologicznych metod ochrony przed oamcnicą prosowianką oraz efektywnośc stosowania wybranych nawozów dopuszczonych do stosowania w rolnictwie ekologicznym
Efektem końcowym powinno być również zwiększenie wiedzy producentów o ekologicznej produkcji kukurydzy poprzez upowszechnienie wyników badań w postaci szerokiego udostępnienia danych.
Wyniki z prowadzonych badań będą dostępne w postaci raportu niezwłocznie po zakończeniu badań ( grudzień 2016).
Dostęp do strony i uzyskanych wyników jest bezpłatny