Streszczenie:

Proponowane badania mają na celu stworzenie szerokiej bazy wiedzy na temat składu chemicznego, a w szczególności zawartości składników odżywczych i antyżywieniowych w śrutach uzyskanych z rzepaku o różnej barwie okrywy, co pozwoli na wskazanie dalszych kierunków prac hodowlanych mających na celu poprawę wartości paszowej nasion rzepaku. Wyniki badań własnych wskazują, że różnica w zawartości włókna pokarmowego między śrutą uzyskaną z rzepaku żółtonasiennego i czarnonasiennego jest wynikiem obniżonej zawartości ligniny, która z kolei jest związana ze zmniejszeniem grubości łuski w nasionach żółtych. Nieliczne dane literaturowe wskazują, że obniżony poziom włókna nie zawsze wiąże się z poprawą wartości pokarmowej śruty. Na podstawie aktualnej wiedzy i uzyskanych własnych wyników badań, stawiamy hipotezę, że przyczyna niskiej strawności białka w śrucie rzepakowej otrzymanej zarówno z nasion rzepaku tradycyjnego o ciemnej barwie jak i w tej z form żółtonasiennych pozostaje taka sama. Niska strawność białka rzepakowego w porównaniu do śruty sojowej wynika najprawdopodobniej z natury chemicznej samego białka rzepaku oraz stopnia i sposobu jego powiązania z poszczególnymi frakcjami włókna pokarmowego. Wyniki uzyskane w tej części badań pozwolą na wskazanie ilości i jakości białka powiązanego z każdą z frakcji włókna pokarmowego. Podsumowując, przyczyna niższej strawności białka śruty rzepakowej uzyskanej z nasion o różnej barwie tkwi najprawdopodobniej w samym białku i w kompleksach białkowo-polisacharydowych, a nie tylko w ilości samego włókna.

Cel:

Celem proponowanych badań jest wyjaśnienie przyczyn niższej strawności białka śruty rzepakowej niezależnie od koloru nasion oraz wskazanie ewentualnych innych składników poza włóknem, które powinny być wyeliminowane bądź ich zawartość powinna być obniżona na drodze genetyczno-hodowlanej, by poprawić wartość paszową tej śruty. Cel ten będzie realizowany poprzez szczegółową analizę składników włókna pokarmowego śruty rzepakowej uzyskanej z nasion o różnej barwie, stopnia ich powiązania z białkiem, a także określenie zawartości innych składników oraz wykonanie szeregu doświadczeń bilansowych na zwierzętach. Badania będą prowadzone w porównaniu do śruty sojowej. Takie prace badawcze nie były dotychczas realizowane.

2018

• Gołębiewska K., Boros D. "Skład aminokwasowy oraz wartość odżywcza krucyferyny i napiny - głównych białek rzepaku" Streszczenia - Abstracts XXXIV Konferencji Naukowej „Rośliny Oleiste – Postępy w Genetyce, Hodowli, Technologii i Analityce Lipidów”, Poznań 2018, pp.: 96-98

2017

• Gołębiewska D., Boros D., Gzowska M. „Śruta rzepakowa podstawowe, krajowe źródło białka paszowego – możliwe kierunki badań nad poprawą jej jakości”. XIII Ogólnopolska Konferencja Naukowa „NAUKA DLA HODOWLI I NASIENNICTWA ROŚLIN UPRAWNYCH” Zakopane, 30.01-03.02.2017

2016

• Gołębiewska K., Boros D., Bartkowiak-Broda I., 2016. "Charakterystyka chemiczna śruty otrzymanej z najnowszych genotypów czarno- i żółtonasiennych rzepaku ozimego"